शिक्षक एउटा जल्दै गरेको मैनको शिखा हो । आफू जल्दै अरुलाई उज्यालो दिने कार्य शिक्षकले गर्दछन् । सामाजिक वेथितिको बिरुद्धमा शिक्षक उभिन सक्नुपर्दछ । यसरी उभिंदा रुढिग्रस्त समाज शिक्षकको विरुद्धमा हुन सक्छ । समाजले यस्ता शिक्षकलाई स्विकार नगर्न पनि सक्छ । असल शिक्षक जसले पाठ घोक्न हैन जीवन र जगतको बारेमा सिकाउन खोज्दछ, उनीहरु परिवर्तनका वाहक हुन्छन् । त्यस्ता शिक्षक समाजको अगुवाको रोजाइमा पर्दैनन् । र कसरी पाखा लगाउने भन्ने धाउन्नमा लाग्दछन् । शिक्षक पेशा रोजाइको पेशा बन्न सकेको छैन । कहीँ कतै विक्न नसकेर शिक्षक भएको भन्ने बुझाई पाइन्छ । विद्यालयलाई दलगत राजनीतिभन्दा पर राख्न सक्नुपर्‍यो । शिक्षकका राजनीतिक संगठन तूरुन्त बन्द गर्नु पर्‍यो । भौतिक पूर्वधार र शिक्षकको क्षमता अभिबृद्धीका लागी ध्यान पुर्‍याउनु पर्‍यो । सामुदायिक विद्यालय सरकारको प्रमुख प्राथमिकतामा पर्नुपर्दछ । तर कुनै सरकारले पनि शिक्षालाई प्राथमिकतामा राखेको पाइदैन । शिक्षा नीतिमा आमूल परिवर्तनको खाँचो छ । भौतिक समृद्धि मात्र मानव जीवन सुखी र सम्बृद्ध हुन सक्दैन । मानवता, करुणा, प्रेरणा, क्षमा सिकाउन सक्ने शिक्षाआजको आवश्यकता हो । शिक्षानीति प्रतिस्पर्धा होइन, करूणा ल्याउने हुनुपर्दछ । असहिष्णुता, घृणा होइन, सहिष्णुता, प्रेम, सहानुभूति र प्रोत्साहन प्रस्फूटन हुने वातावरण बनाउने शिक्षानीति हुनुपर्दछ । सहअस्तित्वको अंकूरण गराउने शिक्षानीति हुनु पर्दछ । सूचना होइन ज्ञान र विवेकले प्रोत्साहन पाउने हुनुपर्दछ । सृजनात्मक सोच्न, मनन् गर्न प्रेरित र्गेन शिक्षानीति हुुनुपर्दछ । यही अनुरुप शिक्षकलाई तयार गर्नुपर्दछ । देशको समृद्धि शिक्षामा गरिने लगानीमा निर्भर गर्दछ । सरकारको प्रमुख प्राथमिकताको क्षेत्र शिक्षा हुनुपर्दछ धन्यवाद